<strong>NASA, Venüs Yüzeyini Görünür Işıkta İlk Kez Yakaladı</strong>

NASA'ya göre, Parker Solar Probe, Venüs yüzeyinin yörüngeden görünür ışıkta çekilmiş ilk görüntülerini almayı başardı. Yüzey başka tür aletlerle görüntülenmiş olsa da gezegenin üzerinde dönen kalın bulut örtüsü nedeniyle hiçbir zaman yörüngeden görünür ışık alınamamıştı. 

Venüs'ün görünür spektrumdaki yüzey çekimleri, 1970'lerde ve 1980'lerde bir avuç Sovyet sondasından geliyor.  Daha önce bu görüntülerle ilgili bazı veriler NASA tarafından yayınlanmıştı. Ancak şimdi Parker Solar Probe'un nihayet Venüs'ün bulut katmanını gördüğü ve aşağıdaki yüzeyi görüntülediği doğrulandı.

Venüs, yoğun sülfürik asit bulutları altında gizlenmiş bir gezegen. Venüs’ten ilk yüksek kaliteli görüntülerinden bazıları Mariner 10'un yardımıyla elde edildi. Venüs'ün atmosferi yaklaşık yüzde 96,5 karbondioksittir. Gezegen, yaklaşık 464 Santigratta kurşunu eritecek kadar sıcak bir yüzey sıcaklığın sahip. Venüs’ün farklılığından kaynaklanan bu tip yüzey koşulları da fotoğrafçılığı zorlaştırıyor.

Parker Solar Probe 2020 ve 2021'de, rotasını ayarlamak için Venüs'ün etrafında bir sapan manevrası gerçekleştirerek ilerledi. Yörüngede dönerken, Güneş Sondası için Geniş Alan Görüntüleyici (WISPR) kamerasını kullanarak gezegenin bazı fotoğraflarını çekmeyi başardı. Aslında NASA o sırada gezegenin yüzeyini görme niyetinde değildi. WISPR normalde güneşin atmosferini fotoğraflamakla görevli. Bu yüzden NASA onu Venüs'e yönelttiğinde, kameranın Venüs bulutlarının hızlarını ölçebileceğini düşünüyordu. Bunun yerine, beklenenin de ötesinde bir şey gerçekleşti; gezegenin gece yüzeyinin haritasını çıkarabildiler.

Venüs’ün Yüzeyi İçin İçin Yanan Bir Görüntüye Sahip

Güneş Sondası için Geniş Alan Görüntüleyici (WISPR), yüzeyi görüntülemek için biraz yardım aldı. Konuyla ilgili araştırmanın başyazarı Brian Wood, "Venüs'ün yüzeyi, gece tarafında bile yaklaşık 860 derecedir. O kadar sıcak ki, Venüs'ün kayalık yüzeyi, bir demir ocağından çekilmiş bir demir parçası gibi gözle görülür şekilde parlıyor." dedi. 

Yansıyan güneş ışığı nedeniyle parlama, gün boyunca görünmez. Ancak gece tarafında, yüzey bulutların altında onun gözle görülür şekilde parladığı görülüyor. Wood, Parker Solar Probe'un 470nm - 800nm ​​arasındaki dalga boylarını yakaladığını söylüyor. Görünür spektrum yaklaşık 380nm – 750nm'dir. Aslında Venüs'ün parıltısının pek çoğu, insan gözüyle de görülebilmektedir.

Yukarıdaki fotoğrafta, sol taraf görünür ışıktayken sağ taraf, önceki Magellan sondası tarafından ölçülen radar özelliklerini gösteriyor. Bu dalga boylarını ölçmek, yüzeyin neyden yapıldığını doğrulamaya yardımcı olacaktır. Çünkü farklı malzemeler ısıyı farklı şekilde yayıyor. Bu da onları anlayabilmek için etkili bir yöntem sağlıyor.

Parker Güneş Sondası (Parker Solar Probe) şimdi güneş hakkında veriler topluyor. Ancak bu daha önceki uçuşlar bize yörüngeden Venüs yüzeyine ilk bakışımızı sağladı. Venüs, öteden beri gökbilimcilerin ilgisini üzerinde tutmayı başarıyor. Çünkü Venüs, birçok açıdan Dünya'ya oldukça benziyor.  Tabi ki onun önemli ölçüde farklı bir jeolojik geçmişi var. 

Venüs'ün daha yüksek sıcaklıklarının milyarlarca yıl önce kaçak bir sera etkisi yarattığına dair bir teori bulunuyor. Bu, gezegeni suyundan arındırdığı ve mevcut durumunda bıraktığı anlamına geliyor. Venüs, levha tektoniği için çok sıcak ve Mars çok küçük ve aynı zamanda soğuk olabilir. Oysa Dünya, bu açıdan bakıldığında "tam doğru" bölgede yer almaktadır.